“Het lijkt wel AI…”
is dat nou een compliment of een klap in m’n gezicht?

Laatst zette ik een foto online waar ik zélf helemaal happy van werd.
Mooi licht. Prachtige connectie. Alles klopte.
Komt er een reactie onder: “Het lijkt wel AI.”

En daar stond ik dan.
Telefoon in mijn hand. Wenkbrauw omhoog.
Moet ik me nu gevleid voelen… of lichtelijk beledigd?

Ik bedoel:
Aan de ene kant klinkt het als: “Wauw, dit ziet er zó perfect uit dat het bijna nep lijkt.”
Aan de andere kant hoor ik: “Jouw werk lijkt zo synthetisch dat ChatGPT het ook had kunnen doen.”

Leuk.
Net wat je nodig hebt op een dinsdagochtend.

Kijk, als fotograaf werk je kneiterhard om beelden te maken die precies dat moment vangen. Dat éne gevoel, de rustige energie, die blik van een paard naar zijn paardenmama of d ie zachte aanraking...
Er zit liefde in, techniek, timing, ervaring… en af en toe ook een spierpijnspurt omdat je weer eens in een ongemakkelijke houding stond te fotograferen.

En dan komt iemand met: “AI.” 

Alsof ik m’n foto’s even bij een virtuele printer bestel.

AI-beelden zijn tegenwoordig zo bizar goed. Zó goed dat ze soms bijna steriel lijken. Te glad. Te foutloos. 
Maar dáár zit voor mij precies het verschil.

Mijn werk is wel perfect gepolijst, maar niet steriel.

Je ziet echte emoties.
Je ziet echte lichamen.
Echte vachten, rimpeltjes en échte blikken die je nóóit met AI kunt faken.
(En geloof me, AI probeert het hard… maar paardenogen blijven vaak net iets te veel Pixar.)

Heel simpel:

Het is een compliment.
Met een vleugje verwarring.
En een snufje onbedoelde irritatie.

Maar vooral: het betekent dat mijn werk opvalt. Dat het iets in iemand triggert. Dat het niveau hoog ligt.
Zó hoog dat iemand denkt: “Wacht eens… dit kán bijna niet.”

Nou, geloof me: het kan wél.

AI kan mooie plaatjes maken.
Maar geen herinneringen.
Geen connectie.
Geen kippenvelmoment.
En al helemaal geen paard dat z’n neus in je nek duwt omdat hij voelt dat jij nerveus bent.

Dat is het verschil.
Dat is waarom ik doe wat ik doe.

Waarom dit soort opmerkingen zo dubbel voelen

Maar… ik snap de verwarring

Dus… hoe zie ik die opmerking nu?

Echte kunst vs. AI: mijn take